Menü
|
İSLAM TARİHİNDE IRK VE KABİLE ADIYLA NİSBELENME GELENEĞİ AÇISINDAN ASR-I SAADETTE IRKÎ NİSBELER
(Racial Nisbahs in Asr Al-Saadah in Terms of the Tradition of Nısbah with the Name of Race and Trıbe in Islamıc Hıstory
)
|
Yazar
|
:
Murat Sarıcık
|
|
|
Türü |
:
Telif
|
|
Baskı Yılı |
:
21
|
|
Sayı |
:
71
|
|
Sayfa |
:
229-248
|
Özet
Nisbe konusu tarihî kaynaklarımızda bolca yer alır. Kişi ülkesine, bölgesine, devletine,
doğduğu köy şehir ve kasabasına, uzak yakın dedelerine ve babasına, yakın akrabalarından
birine, ırkına, kabilesine, dinle ilgili bir terime, bir mezhebe nisbet edilebilir. Ayrıca kişinin icra ettiği sanatına, kendisini azatlayana ve yaptığı bir işe… nisbet edilmesine de şahit oluruz. Nisbe ebeveynin her biri cihetinden müşterekliktir. Nisbe veya nisbet, karabet, yani yakınlık demektir. Irkî nisbeler, tavsif ettikleri isimlerin sıfatlarıdır. Hz. Peygamber başta olmak üzere hemen hemen bütün sahabelerin ırkî nisbeleri vardır. Irka, kabileye ve diğer şeylere adı nisbetin, dince bir mahzuru yoktur. Kişinin Arabî, Türkî, Kürdî, Rumî, Türkmânî, Mısrî, Habeşî ve Farisî gibi ırkî nisbet ve unvanlarla nisbelenme ve bu tür nisbelerle bilinmekte mahzur yoktur. Hz. Peygamber de zaman zaman ırkı ve kabilesinden söz etmiştir. Mesela Rasulullah, “ben Hâşimîyim” diyebiliyorsa, onu ve sünnetini esas alan biri de yeri gelince ırkını, soyunu, sülalesini açıklayabilir ve adını ırkî bir nisbe ile anabilir. Rasulullah’ın başkalarını da ırkî nisbeleri ile andığı olmuştur. Bu da kabilevî ve ırkî nisbelerin mahzuru olmadığına delalet ve işaret eder. Kur’ân-ı Hakîm de teârüf için insanların millet millet, kabile kabile yaratıldıklarını açıklar.
İslamiyet, nesebe intisap konusuna bazı fıkhî emir ve sebeplerle ehemmiyet verir ve İslam’da soyu inkâr yasak ve büyük günahtır. Babasını inkâr etmeyen, ilk dedesini ve diğer atalarını, kabilesini ve ırkını da kabul etmiş olacaktır. Kişilerin kabilecilik, kavim kabile gayreti ve asabiyeti açısından ırkını öğünme vesilesi edinmesi ise mahzurludur. İslam tarihinin sonraki dönemlerinde kabile ve ırk nisbeleri devam etmiştir.
Anahtar Kelimeler
Irkî Nisbeler, Arabî, Türkî, Kürdî, Asr-ı Saâdet.
Abstract
The subject of the “nisbah” appears frequently in our historical sources. A person can be attributed to his country, region, state, village or town where he was born, father and grandfathers, a close relative, race, tribe, a religion-related term or a religious sect.
We also see that a person can be attributed to his occupation or art and a man who sets
him free. The Nisbah is a commonality with regard to each of parents. The Nisbah means
to closeness. Racial nisbahs are the adjectives of the names that they define. The Prophet
Muhammad and almost all his companions had the racial nisbahs.
Nisbah to a race, a tribe and other things is not objected by the religion. That a man
is known with the nisbahs or titles such as Turki, Kurdi, Rumi, Mısri, Habesi or Farisi is
not objected is not objected . Also The Prophet Muhammad sometimes mentioned about his race and tribe. For instance, if The Prophet Muhammad could say “I am a Hashimi”,a man who follows him and his sunnah can declare his race or family and he can mentionhis name with a racial nisbah. The Prophet Muhammed sometimes mentioned others with their racial nisbahs. This points that the tribal and racial nisbahs are not objected. The Holy Quran states that God made us peoples and tribes that we may know each other.
Islam pays attention to initiating to nisbah by some religious orders and reasons.Denying the ancestry is forbidden and a big sin in İslam. That one who does not deny his father accepts his first grandfather and other ancestors, tribe and race. The Tribalism and arrogance with one’s tribe is objected. Tribal and racial nisbahs which were seen in late Islamic periods, persist to the following periods.
Keywords
Racial Nisbahs, Arabi, Turki, Kurdi, Asr al-Saadah
|
|
